13 juli 2020
Leonie Snijders, Adviseur Wet Langdurige Zorg (Wlz) RSR
“De Wlz vraagt om continue samenwerking, waarbij de cliënt centraal staat”
Ik ben sinds 2006 werkzaam in de hulpmiddelenbranche en elke dag is weer anders. Het mooie van deze branche is dat de samenwerking heel belangrijk is, het werken in teamverband. Je bepaalt samen met de ergotherapeut wat het beste is voor de cliënt. Wat voor hulpmiddel heeft de cliënt nodig om de mobiliteit te vergroten? Wat kunnen we doen in zijn of haar belang? Dat is mooi, iedereen heeft hier een stem. We hebben maar één doel en dat is om het beste voor de cliënt voor elkaar te krijgen.
Ik heb best wel een complexe doelgroep. Daar ligt wel echt voor mij de uitdaging. Dat zijn voor mij de mensen waar we het verschil kunnen maken. Als we een half jaar bezig zijn om voor iemand een hulpmiddel te leveren en iemand rijdt er zo mee weg, helemaal gelukkig, dan blijft dat geweldig. Daar doe je het voor. Dat is voor mij de kern van mijn werk. Soms is het wel echt puzzelen om de juiste oplossing te kunnen bieden. Je kunt niet altijd optimaal iets voor elkaar krijgen, maar je kunt er wel voor zorgen dat iemand mobiel wordt. En daarmee een stukje onafhankelijkheid terugkrijgt, dat de mobiliteit voor hem/haar vergroot wordt.
“Ik probeer ook altijd het hulpmiddel zó te maken dat je vooral de cliënt ziet. En niet de apparatuur”
Ik kijk echt naar de mens achter de mens. Wat wil je echt? Waarom wil je dat? Wie ben jij als persoon? Waar kom je vandaan en waar sta je voor? Dat is waardevolle informatie waarmee je iemand echt leert kennen. Het geeft je inzicht in wat er speelt bij elke cliënt om vervolgens een hulpmiddel te bieden dat ondersteuning biedt. Ik denk dat het heel belangrijk is om de mens achter het hulpmiddel te blijven zien. Ik probeer het ook altijd zo te maken dat je vooral de cliënt ziet. En niet de apparatuur.
“Het deelnemen aan de wereld in plaats van in je kamer zitten, daar doe je het voor, op het tempo dat past bij de cliënt”
Om die reden voer ik de regie over alles wat er technisch moet gebeuren. Ik bewaak het hele proces, van de keuze van het hulpmiddel tot aan de levering. De ergotherapeut start het proces en kijkt naar het medische stuk. De cliënt staat bij ons altijd centraal. Het menselijke aspect is belangrijk en nodig om tot een technische oplossing te komen die maximaal compenseert. Als je echt tot de juiste samenwerking kan komen, dan kun je mooie dingen bereiken. Ik heb bijvoorbeeld een cliënt die binnenkwam in een instelling en nog maar één vinger kon bewegen toen hij uit zijn coma kwam. Hij rijdt nu rond en gaat elke dag een klein beetje vooruit. Het allermooiste is dat wij meebewegen. Dat geeft hem dan weer de kracht en motivatie om beter te worden. Stapje voor stapje. Het deelnemen aan de wereld in plaats van in je kamer zitten. Daar werken we voor, in het tempo dat past bij de cliënt.
Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je altijd eerlijk moet zijn naar elkaar en je cliënt. Verwachtingen managen, duidelijk zijn in wat je doet en wat je kunt en ook waar je geen invloed op hebt. Uiteindelijk zorgen we er met z’n allen voor dat iemands mobiliteit vergroot wordt en zelfredzaam is. Het geeft zoveel waardigheid en dat is belangrijk en waardevol.
